We leven in een wereld waarin we alleen maar meer zijn gaan werken en daarmee hebben we onszelf nog afhankelijker gemaakt van werk, qua zingeving maar ook vanuit financieel oogpunt. Sinds de jaren ’80 werken we meer en het is ondertussen ook niet meer mogelijk om als eenverdiener een gezin te onderhouden. En dus werken we over het algemeen meer en langer.
En de rek is er uit! Sowieso willen nieuwe generaties die op de werkvloer komen meer uit het leven halen dan alleen maar werken, dus nog meer gaan werken is geen optie. Daarnaast zien we dat technologie vraagt om een hervalidering van werk. Waarom krijgt de gemiddelde middel manager in een corporate zoveel meer betaald dan een loodgieter, schilder, leerkracht of verpleegkundige? Terwijl zij onze maatschappij draaiende houden? En dan als klap op de vuurpijl is werken zoals we dit nu doen best vaak slecht voor onze gezondheid. Want er zijn meer mensen met een burn-out dan ooit, en al dat heen en weer gereis en gevlieg is ook niet echt goed voor ons klimaat.
Kortom: de toekomst van werk gaat niet over hoe we moeten werken, hoe we hybride kunnen zijn of hoe we ons talent kunnen behouden als organisatie. Nee, de vraag is veel breder. Want als we dromen over een wereld over 20 jaar, werken we dan allemaal nog zo (hard) als we dat nu doen? Of willen we dit anders? Mijn droom: mensen zullen altijd waarde willen toevoegen, ergens bij horen en willen daarvoor hun talenten en competenties inzetten. Dus zullen we gaan betalen voor de toegevoegde waarde die iemand levert aan de organisatie of maatschappij i.p.v. de titel, hiërarchische rang of studie die iemand heeft? Om daar te komen is het NU noodzaak om te bepalen hoe technologie ons kan helpen om die toekomst van werk ook echt vorm te geven. Laat technologie vooral die taken doen waar wij als mensen geen waarde toevoegen, en laat de rest door ons opvullen. Dus een bus kan prima zelf rijden, maar ik zou het heel fijn vinden als er een host aanwezig is die zorgt dat ik veilig ben, of een plezierig rit heb. Daarbij droom ik dat we de basisbehoeften van iedereen gewoon kunnen betalen als maatschappij (als een basisinkomen) zodat eenieder vanuit overvloed kan werken in plaats van uit tekorten of schaarste. Want dan doen we wat echt bijdraagt, werken we vast een stuk lokaler en doen we die dingen waar wij als mens goed in zijn. Ja echt, dit is mogelijk.
Mijn droom zal in stapjes en met experimenten tot realisatie moeten komen. Maar laten we niet wachten en nietsdoen. Want we kunnen vandaag al stappen zetten in die richting, namelijk door allereerst te bepalen hoe we taken door technologie kunnen laten doen in jouw werkomgeving en te bepalen hoe de medewerkers hun talenten en vaardigheden beter kunnen inzetten.
