Eindelijk heb ik de tijd gehad om het boek van Pieter Omtzigt te lezen. Uiteraard lees ook ik dit boek vanuit mijn eigen achtergrond, ervaringen en visies over de maatschappij. Maar ik ben zeer onder de indruk van de heldere uiteenzetting, de oplossingen die geboden zijn en hetgeen ons te doen staat.
Een aantal conclusies die voor mij belangrijk zijn:
- We dienen transparantie en toegankelijkheid te bieden van informatie, wetgeving, keuzes en besluitvorming op een manier die voor iedereen te begrijpen is;
- Bestaansrecht bieden voor iedere burger is een fundament van onze grondwet en daarmee de plicht van de politiek. En deze is nu niet gewaarborgd;
- We moeten meer diepgang en betrokkenheid creëren via denktanks, burgerparticipatie, inhoudelijkheid in onze stukken, dingen doordenken, een krachtige maatschappelijke organen opzetten voor betere betrokkenheid en doorvoering;
- Er heerst teveel een cultuur van angst om fouten toe te geven en er is een gebrek aan oprecht willen verbeteren en leren;
Punten die mij raken en waar ik naast de oplossingen van Pieter Omtzigt ook zelf nog wat zou willen toevoegen en inbrengen:
- Technologie kan helpen om informatie toegankelijk, inzichtelijk en begrijpbaar te maken. Niet de technologie inzetten om keuzes te maken maar juist om alles toegankelijk te maken voor iedereen; Het biedt transparantie maar ook betrokkenheid omdat het inzichtelijk is voor iedereen.
- Zet een denktank op die zorgt dat we nadenken over de generaties na ons. Een orgaan dat continue toetst of de keuzes die we maken ook voor toekomstige generaties positief zijn. Daarmee borgen we ook onze plicht om de wereld na te laten aan de generaties na ons en zal het korte termijndenken worden uitgedaagd.
- Pas het bestaansrecht aan aan deze tijd, dus denk na over een basisinkomen voor iedere Nederlandse burger, en niet op basis van een minimum bestaan. Daarmee verandert onze visie op werk en zal een groot deel van de angst in de cultuur van werkomgevingen verminderen; We hoeven per slot van rekening niet langer bang te zijn om onze baan te verliezen;
- Leer ons fouten maken. Laten we ophouden alwetend te zijn, of alles zo in te kleuren dat het altijd moeten weten en fouten verdoezelen omdat we daarmee onze eigen waarde verliezen of we anderen teleurstellen. Door fouten te maken EN toe te geven, komen we verder en zal verbetering en vernieuwing een levensstijl zijn.
Dat laatste punt is vooral ook een note to self, want wat vind ik dat moeilijk. Zeker als wijsheid, liefde en nieuwsgierigheid mijn kernwaarden zijn. Mijn nieuwe motto: ik leer door het niet te weten en veel te vragen.
Heb een mooie dag!
